Terwijl het voor de meeste mensen volstaat om af en toe een klein bedrag over te maken aan een goed doel, blijkt het voor Maartje Epema volkomen vanzelfsprekend om haar huis en leven open te stellen voor vreemdelingen. In haar ogen zijn al die andere mensen juist vreemd, die vinden dat dit geen burgerlijke plicht is: “Ik verbaas me er altijd over dat hoe meer mensen hebben, hoe protectionistischer ze worden. Het is toch logisch dat hoe meer je hebt, hoe meer je deelt? Ik snap daar helemaal niks van…”
Maartje Epema vangt al vijf jaar vluchtelingen op in een grote boerderij waar ze woont met haar partner Frank en hun drie kinderen. Maartje beschouwt de vluchtelingen als haar eigen familie. Maar waarom zou je je met hart en ziel inzetten voor mensen die je niet kent? En als je zoveel geeft aan wildvreemden, hoeveel blijft er dan over voor je eigen gezin?
Maker Mirjam van Biemen volgde Maartje ruim een jaar, om te begrijpen wat haar drijft en te zien welke gevolgen haar beslissing heeft, zowel voor haarzelf als voor haar gezin. Maartjes kinderen blijken veel bewondering te hebben voor de dadendrang van hun moeder, maar tegelijk worden dochters Lente (15) en Rosa (14) soms ook gek van het permanente bezoek. Alleen thuis zijn is onmogelijk. Een keer naakt je kamer uitlopen al helemaal. Rosa: “Ik moet altijd rekening houden met mensen. Altijd, altijd, altijd!!”
In DOCS: de schoonheid en de keerzijde van grenzeloze gastvrijheid.
Naschrift 10-03-2023
Ahmad, een van de vluchtelingen uit de documentaire, herkent zich niet in dit verhaal. Er worden door derden uitspraken over hem gedaan die naar zijn idee een onjuist beeld van hem geven. Bij nader inzien was het beter geweest als hij destijds in de gelegenheid was gesteld om op deze uitspraken te reageren. We betreuren deze gang van zaken.
Maker: Mirjam van Biemen
Eindredactie: Jair Stein
Met dank aan: Maartje Epema, haar partner Frank en hun drie kinderen