Begin februari vlucht Yuliya met haar vier kinderen tussen de 1 en de 11 jaar uit Oekraïne naar Nederland. Ondanks het feit dat velen om haar heen de Russische dreiging bagatelliseren, voelt ze zich niet veilig en besluit ze om weg te gaan.
Hoe een verre oorlog ineens dichtbij komt.
Yuliya woont voor haar komst naar Nederland in Kiyev, maar ze is geboren in de Krim en heeft in 2014 al een Russische invasie meegemaakt. De Oekraïense media voorspellen geen inval, maar Yuliya voelt zich niet veilig wanneer begin dit jaar gigantische aantallen Russische troepen zich verzamelen aan de grens van Oekraïne.
“Veel mensen zeiden: doe niet zo hysterisch, maar ik kom uit de Krim, ik weet hoe zo’n inval is.”
Yuliya komt naar Nederland omdat ze hier verre verwanten heeft. De Oekraïense moeder van haar man is getrouwd met Ben, een Nederlander. Het echtpaar zelf woont in de VS, maar Ben heeft in Amsterdam nog een huis. Ze regelen dat Yuliya en de kinderen hier zes weken kunnen blijven.
Yuliya is nog nooit in Nederland geweest en ontmoet hier voor het eerst haar stief/schoonfamilie. De dochter van Ben, Renske, probeert Yuliya wegwijs te maken. Maar omdat Yuliya niet goed Engels spreekt, wordt Yula (30 jaar geleden als kind gevlucht uit de Sovjet Unie) gevraagd om bij te springen.
Yuliya vluchtte op tijd voor de dreigende invasie, maar haar leven wordt, net als dat van vele anderen, ondersteboven gekeerd. Want hoe kun je nou echt voorzien wat een oorlog aanricht?
Terwijl Yuliya angstig en ongerust contact blijft houden met haar man en achtergebleven familie, duikt Yula volledig in de stroom informatie over de oorlog en alle emoties die erbij komen. Ze volgt het nieuws, social media en spreekt met haar vrienden en familie: een Roemeense wiens familie daar jodiumpillen inslaat. Russen die met spoed proberen weg te komen, haar Oekrainse schoonmaakster, die oma is van 6 kinderen.
Yula’s oudtante van 86, wiens leven in drie stukken is verdeeld (tussen Charkov, Moskou en Zandvoort) zegt:
©
Yula Altchouler
©
Yula Altchouler
“Toen we in 1945 uit de evacuatie terugkwamen in Charkov, zagen we precies dit beeld. Als kinderen gingen we in de pauze van school puinruimen. Ik heb die oorlog gezien, en nu is die precies hetzelfde.”
Het is duidelijk dat Yuliya en de kinderen voorlopig niet terug kunnen. Het aanvankelijke gevoel van machteloosheid en shock maken plaats voor actie. Kinderen inschrijven op school, werk zoeken. Het moet wel, ondanks de onzekerheid. Wanneer zien ze hun man en vader weer?
En hoe kan dit in godsnaam ooit weer goed komen?
Yula en Yulia is een verhaal van een verre familie die opeens dichtbij komt en een verre oorlog die opeens dichtbij komt.
©
Yula Altchouler