Wat te doen in het licht van het naderende einde? En hoe terug te kijken op werk en leven als het misschien wel halverwege stopt? In zijn allereerste podcast gaat schrijver/ dichter Ted van Lieshout in gesprek met zichzelf op zoek naar antwoorden. Hij doet dat zoals hij dat altijd doet: hij maakt er een kunstwerk van.
Veel tijd rest er niet meer voor Ted van Lieshout. Hij deed van alles in zijn leven, schreef stapels kinderboeken, romans en dichtbundels. Hij was beeldend kunstenaar en grafisch vormgever. En hij won talloze prijzen met zijn werk. Maar een ballonvaart is er nog niet van gekomen en mocht hij het Noorderlicht nog willen zien, dan zal hij op moeten schieten. Althans, als voor hem dezelfde einddatum geldt als voor de rest van zijn familie. Van Lieshout is 66 geworden, wat een magische grens lijkt voor zijn mannelijke familieleden. Vandaar dat de donkere vlek in zijn zicht niet zomaar een oogziekte is, maar een voorteken. Een vlek die zich zal uitbreiden, tot alles verdwijnt in het niets.
En toch blijft Van Lieshout nieuw werk maken, zoals deze documentaire, die deels monoloog is en deels dialoog met zichzelf. De luisteraar bevindt zich in het hoofd van de schrijver, waar de gedachten moeiteloos van het verleden naar de toekomst stromen en waar kleine, schijnbaar onbeduidende gebeurtenissen grote levensvragen oproepen.
Met 66 maakt Ted van Lieshout zijn debuut in de podcastwereld. Hij deed alles zelf: opname, muziek, montage en mix, en maakte een zelfportret in audio, dat even geestig is als aangrijpend. Een hoogstpersoonlijk relaas met een vrolijk soort melancholie over hoe je springlevend de dood tegemoet kan treden.