Filipijnse handen aan het Nederlandse ziekenhuisbed.

Filipijnse zorgmedewerkers, het lijkt de ideale oplossing voor het groeiende tekort in de zorg, want de opleidingen in de Filipijnen zijn van goede kwaliteit en de studenten worden speciaal opgeleid om in het buitenland te werken. Maar hoe is het voor de Filipijnse verpleegkundigen zelf? Veerle van Dieren vroeg het aan verpleegsters die hier al in de jaren ’70 van de vorige eeuw kwamen.

Het is een van de vele crises waar we op dit moment voorstaan, het steeds groter wordende personeelstekort in de zorg. Volgens de wetenschappelijke raad voor het regeringsbeleid zou de groeiende zorgvraag ervoor zorgen dat in 2040 maar liefst 1 op de 4 mensen in de zorg moeten werken. Arbeidsbureaus komen met een oplossing, het aantrekken van Filipijnse verpleegkundigen om in onze ziekenhuizen te werken. Vanuit Nederlands perspectief lijkt het de ideale oplossing, maar hoe is het voor de Filippijnse verpleegkundigen zelf?

Dat onderzoekt programmamaker Veerle van Dieren aan de hand van het levensverhaal van haar Filipijnse schoontante, Tina, die hier in de jaren ‘70 als verpleegster naartoe kwam. Ook in die tijd zaten ziekenhuizen om handen verlegen. Tina overleed in 2021 en aan de hand van verhalen van familie en oud collega’s reconstrueert Veerle hoe haar leven is verlopen. Een leven dat begon in een piepklein dorp in de bergen in het Noorden van de Filippijnen.

“Wij sliepen gewoon in de woonkamer op een zachte mat, gewoon allemaal naast elkaar”.

Broer Boyet

Vanuit een dorp zonder elektriciteit, stromend water en auto’s kwam Tina in het Amsterdam van de jaren ‘70 terecht. Als vrouwen kregen Tina en haar collega’s een bijzondere behandeling. Zij werden door hun werkgever meegenomen op uitjes naar de Keukenhof en Volendam, maar de beschermende houding van hun werkgever had ook een andere kant.

 

“De onderschatting van Filipijnse verpleegsters destijds, dat zie je nu nog steeds als je kijkt naar de hoogopgeleiden onder de vluchtelingen”.

Hoogleraar migratiegeschiedenis Marlou Schrover

Via Tina kwamen ook veel andere familieleden naar Nederland. Zij zijn bijna allemaal de pensioenleeftijd gepasseerd en blikken terug op hun leven. Is het leven overzee de moeite waard geweest? Nu ze hier niet meer gebonden zijn aan werk komt bij hen allemaal de vraag omhoog: hoe aantrekkelijk is Nederland om oud te worden?

Credits

Tina’s laatste droom is gemaakt door Veerle van Dieren.
Eindredactie: Ottoline Rijks