Veel tieners zijn bezig met hun genderidentiteit, ze praten erover, zien er via de (sociale) media berichten over en soms zoeken ouders voor hen hulp bij een gender-psycholoog of de genderpoli van het ziekenhuis. Kinderen die nog niet door de puberteit heen zijn kunnen daar hormoonremmers krijgen. Dat stopt de ontwikkeling van hun lijf richting man of vrouw en alles wat er verder samenhangt met je hormonen in de puberteit. Het zou een pauzeknop zijn, die helpt om rustig na te denken over wie je bent.
Maar als je eenmaal je hele omgeving hebt overtuigd dat je van het andere geslacht bent en gesprekken voert bij het ziekenhuis om in transitie te gaan dan is het niet meer zo makkelijk om daar nog op terug te komen.
Josephine van 15 jaar deed dat wel. Tussen haar tiende en 14de levensjaar ging ze als jongen door het leven en was klaar om te beginnen met hormoonremmers. Het liep uiteindelijk anders. Jesse is nu 51 jaar en begon pas op zijn 19de aan transitie. Hij zag zichzelf al zo lang als hij zich herinnert als jongen maar op foto’s stond het meisje met lange blonde haren dat hij toen nog was. Lotte-Alex is 15 jaar en non-binair. Ze vond vriendschappen in de online fan-community van de Marvel films (superhelden films) en daar zijn veel mensen non – binair. Josephine, Jesse en Lotte/Alex vertellen over geen meisje zijn of willen zijn, over wat voor gedrag er impliciet van meisjes gevraagd wordt en wat er gebeurt als je je niet een meisje-meisje voelt of ontdekt dat je verliefd wordt op meisjes.
‘Geen meisje’ komt voort uit verwondering over het sterk toenemende aantal aanmeldingen bij de genderpoli’s waar geboren meisjes zich vaker melden dan geboren jongens. En over het feit dat twee keer zoveel geboren meisje aangeven van het andere geslacht te willen zijn dan geboren jongens.
Waarom voelt ‘geen meisje’ fijner dan ‘meisje’? En als je je geen meisje voelt, ben je dan een transjongen?