Het evangelie volgens Johan Frederik Funke Frits Funke emigreerde vijftig jaar geleden als jongeman naar Nieuw-Zeeland. Al die tijd onderhield hij contact met zijn vader in Nederland via cassettepost, tot aan diens dood in 1992. Programmamaker Jeroen Stout vond per toeval één van die cassettes en kwam zo het verhaal van de familie Funke op het spoor. Een verhaal over de teloorgang van een roggebroodimperium, over een zoon die niet wilde deugen, over de krachten die hem er weer bovenop hielpen en over de taaiheid van familiebanden.

De meeste emigranten zijn vaak strenger in de leer dan hun familieleden die in Nederland zijn achtergebleven. In het geval van de Funke's is dat niet veel anders. Waar zijn zus Riek geen enkel contact meer heeft met de kerk, is Frits een zwaar gelovig man geworden. Dat lag niet voor de hand. In zijn jonge jaren leek Frits niet te willen deugen. Hij was niet geschikt om de roggebroodfabriek van zijn vader over te nemen, omdat hij niet goed kon leren en alleen geïnteresseerd was in de meisjes. Uiteindelijk koos hij voor het avontuur en vertrok naar Nieuw-Zeeland.

Frits Funke sprak geen woord Engels en hij kwam terecht in een vreemd land, met vreemde gewoonten en regels. Binnen een paar maanden had hij een enorme schuld opgebouwd. De overheid dreigde hem zelfs weer terug te sturen. Net op dat moment kwam hij in contact met de familie Ubels en de kerkgemeenschap van Oamaru. Deze mensen brachten hem niet alleen het evangelie, ze hielpen hem op een praktische manier zijn schulden af te lossen en zijn leven weer op de rails te krijgen. Via de contacten in de kerk wist Frits zijn eenzaamheid te doorbreken. Zo werd het geloof voor Frits een belangrijke steunpilaar in zijn nieuwe bestaan.

In Nederland begreep zijn familie niets van die gelovigheid, ze werden gek van zijn drang hen te bekeren. Als hij eens in Nederland was liet hij overal bijbels achter. Het zette de familieverhoudingen flink onder druk. Toch hielden de familiebanden stand, ondanks de afstand en ondanks de meningsverschillen, eerst per cassettepost en tegenwoordig gewoon per telefoon.

De makers wonnen in 2006 de Prix Italia voor het hoorspel Lee de Forest – Spirit of the Pioneer.

Regie: Jeroen Stout, NPS, 2008

Deze documentaire is tot stand gekomen met steun van het Stimuleringsfonds Nederlandse Culturele Omroepproducties.