De brieven en cassettes die Jan Maarten naar huis stuurden liegen er niet om. Als student antropologie ging hij naar Guinee Buissau voor onderzoek, maar hij hield het er nauwelijks uit. Hij sliep onder een deken van vliegen, dronk roestig water en zag hoe de varkens vochten om zijn drollen. Dit was de hel op aarde.

Maar hij was niet de enige Nederlander in Guinee Buissau. Sterker nog: er was een bloeiende Nederlandse gemeenschap in het verpauperde land, die Sinterklaas vierden en Koninginnedag. Ze kwamen er als ontwikkelingssamenwerkers en ze zijn er nooit meer weggegaan, ook nu er geen cent ontwikkelingsgeld meer heen gaat, en het land verscheurd is door burgeroorlogen, corruptie en andere ellende.

Na 23 jaar gaat Jan Maarten Deurvorst terug naar Guinee Buissau; het land waar hij bijna zijn verstand verloor en waar anderen een nieuw thuis vonden. Hij sprak met de Nederlandse consul, een verdwaalde Leger des Heils-soldaat, een reisleider zonder reizigers, een ziekenbroeder die bij elke staatsgreep het hoofdstedelijke ziekenhuis overneemt en voormalig 'mister ontwikkelingshulp' Jan Pronk.

Regie: Jan Maarten Deurvorst, NTR, 2014