Emmerschans: ooit was het een zelfstandig dorp aan de rand van Emmen. Sinds de jaren ‘70 hoort het bij de provinciestad Emmen, maar onder de bewoners heerst nog steeds een dorpsgevoel. Er komt steeds meer ‘import’ te wonen en Emmerschans moet meer en meer deel gaan uitmaken van de stad Emmen. Het gevoel iedereen te kennen, dat wat de oorspronkelijke bewoners altijd zo prettig vonden, gaat steeds meer verloren. Buitenstaanders worden met argusogen bekeken.

Twee ingrijpende gebeurtenissen wakkeren het saamhorigheidsgevoel in Emmerschans aan. Eerst het groots gevierde eeuwfeest, gevolgd door de gruwelijke moord op een 79-jarige buurtbewoonster. Het slachtoffer staat bekend als ‘het wandelvrouwtje’, een alleenwonende vrouw van 78, afkomstig uit de randstad, die dagelijks door Drente wandelt. De bejaarde vrouw wordt vastgebonden aan een boom gevonden, verkracht en doodgeslagen met een schop.

De gemeenschap vraagt zich af hoe dit heeft kunnen gebeuren. De politie gaat er al snel van uit dat de moordenaar uit de nabije omgeving komt en start een buurtonderzoek. De bewoners wijzen al snel naar mensen van buiten als de mogelijke dader. Alle mannen van zestien jaar en ouder moeten DNA afstaan. En wat blijkt: de dader is de 27-jarige Erik, een geboren en getogen Emmerschanser. Geconfronteerd met het feit dat de dader één van hen is, zoeken de Emmerschansers naar allerlei verklaringen en excuses.

Regie: Joost Wilgenhof, NPS, 2004