Achat en Tursun worden allebei lid van de oppositiepartij ERK (‘vrijheid’ in het Oezbeeks) die officieel geen bestaansrecht heeft. Achat ontwikkelt zich tot een actievoerder pur sang, Tursun is meer een bestuurder en hij schopt het tot vice-voorzitter van ERK. Een jaar na de onafhankelijkheid van Oezbekistan worden alle oppositiepartijen verboden. ERK gaat vanaf dat moment ondergronds. Tursun blijft actief in ERK maar Achat besluit om lid te worden van een actieve mensenrechtenorganisatie omdat hij niet ondergronds wil opereren.

Op een zekere dag, nu zo’n tien jaar geleden, krijgt Tursun het afschuwelijke bericht dat zijn zoon Davron onder verdachte omstandigheden is verdronken. Het lijkt een ultieme waarschuwing aan zijn adres om te stoppen met z’n illegale activiteiten. Tursun neemt de waarschuwing ter harte en stapt van de ene op de andere dag uit de partij. Zijn verzet is gebroken. Achat gaat door, wordt opgepakt voor zijn ondergrondse activiteiten en beland voor ruim twee jaar in de gevangenis. Zijn gezin wordt op straat gezet en zijn jonge kinderen zijn genoodzaakt al op vroege leeftijd zelf hun brood te verdienen. Hoe hard Tursun en Achat ook hun best doen hun bijzondere band te bewaken, hun vriendschap komt onder grote druk te staan. Beide mannen voeren op hun eigen manier het gevecht met het dilemma van de keuzes die ze hebben moeten maken, voor zichzelf, voor hun vriendschap en voor hun families.