Dogan vraagt zich af hoe zo'n liefde ontstaat en vooral: hoe de liefde zolang stand weet te houden. Daarvoor gaat ze te rade bij familieleden in Nederland en Turkije. Die rondgang levert haar een veelheid aan antwoorden op , elk gekleurd door het liefdesverleden van de spreker. Van onbegrip bij de oude tante die uitgehuwelijkt werd en de liefde alleen uit verhalen kent tot woede bij de jongere vrouw die het aandurfde bij haar man weg te gaan.
Tegelijkertijd vertelt de film het verhaal van de liefde van Cemal en Emine: hoe neef en nicht in hun Koerdische geboortedorp aan elkaar gekoppeld werden en via het Turkse Adana in het Hollandse Enschede belandden. Gaandeweg Dogans zoektocht verschijnen er steeds meer barstjes in het rooskleurige beeld dat zij van haar oom en tante had.