In de documentaire C.C.C. Inc. – Hippies in de Peel  gaan de muzikanten terug naar Neerkant en halen herinneringen op aan het oproer, dat de komst van de langharige ‘schobbejakken’ in de kleine katholieke gemeenschap veroorzaakte. Onder de leden die later enige bekendheid hebben verworven vallen niet minder dan Ernst Jansz (Doe Maar), Joost Belinfante (zanger van Nederwiet), Huib Schreurs (directeur Paradiso) en Jaap van Beusekom (directeur Nationaal Pop Instituut).

Met eigengeschreven nummers opende de band 45 jaar geleden de poptempel Paradiso. Als eerste traden zij live op in de Melkweg en als enige Nederlandse groep stonden ze op het hoofdpodium van het legendarische popfestival van Kralingen. Het scoren van een hit was voor de band ‘verachtelijk’ , liever speelden ze tussen de tapijtjes en schemerlampen in alternatieve clubs.
 
Hun verhuizing naar De Peel haalde het nieuws en hun komst was voor de Neerkanters de eerste kennismaking met hippies. In de ogen van sommige bewoners was dit  de eerste stap op weg naar Sodom en Gomorra. De ‘jeugd moest oppassen’ en roddels over ‘soppende matrassen’ deden de ronde. Voor andere  buurtbewoners was hun komst juist een bevrijding en de eerste kennismaking met de zegeningen van de jaren zeventig.
 
De voortschrijdende tijd veranderde de groep. Huib Schreurs ging terug naar de stad om een meisje te zoeken en de commune viel uit elkaar. Inmiddels zijn ook de lange haren van de mannen verdwenen en heeft kleurige hippiekleding plaats gemaakt voor een bescheiden blouse met spijkerbroek. Maar de mannen koesteren hun ‘cult’ status. Ze treden nog geregeld op. Met veel muziek, filmpjes uit de jaren ‘70, anekdotes uit eerste hand en recente optredens vertelt de documentaire het verhaal van de band, de commune en de Nederlandse hippiecultuur.