In de Teledoc Ik wil mijn geld terug gaat Leo de Boer op zoek naar het geld dat hij verloor in de financiële crisis. Daar zat ook het geld bij dat zijn minderjarige zoon Michael erfde van zijn grootouders en Leo voor hem beheerde. 'Hoe moet ik hem dat vertellen?', vraagt Leo zich aan het begin van de film af. Op zoek naar de hoogste rente en beleggingsrendementen werd hij hebberig. Door de crisis kreeg Leo de deksel op zijn neus. Zijn verliezen begonnen bij de ondergang van de IJslandse wonderbank Icesave. Daarna volgden desastreuze avonturen in de beleggingswereld, waar hij het verloren geld wilde terugwinnen. Achteraf probeert Leo antwoord te vinden op de vraag wat hem 'in godsnaam' bezielde.

De film is een reis langs mensen die - net zoals Leo - zichzelf zijn tegengekomen. Toen de bomen tot de hemel reikten dachten ze hun geld met een hoge rente weg te kunnen zetten, maar daarna volgde de klap. Betonstorter Henk verloor 1,1 miljoen euro bij de DSB. Marja en Marcelo vertrouwden hun geld toe aan Fritz N. De 'Madoff van Deurne', kantinehouder van de plaatselijke sportclub, beloofde hen torenhoge rendementen. Maar als de crisis toeslaat en Fritz zich voor de trein gooit om de confrontatie met zijn vrienden te ontlopen, blijkt hoe hoog de prijs van hebberigheid is.

Leo's zoektocht brengt hem ook naar de wereld van het grote geld, van de banken en bonussen, waar de basis werd gelegd voor de financiële crisis. Als hij van nabij ziet hoe ze daar opereren, vraagt hij zich af wat eigenlijk het verschil is tussen zijn gedrag en dat van de banken. "Niets", aldus een voormalige topbankier van ABN-AMRO. Ik wil mijn geld terug is net zo verontrustend als Inside Job, maar onderscheidt zich van andere films over dit onderwerp omdat hij de nadruk legt op de hebberigheid van Leo, ofwel de hebberigheid van ons allen.