Nooit eerder kreeg een Nederlandse maker toegang tot de angstaanjagende Death Row in Texas. Documentairemaker Jessica Villerius slaagt erin om het hol van de leeuw te betreden. Ze spreekt met de dertigjarige Clinton Young, die al twaalf jaar wacht op zijn executie, na te zijn veroordeeld voor twee moorden. Vanuit een metalen kooi legt hij uit hoe het voelt om te weten dat hij binnenkort wordt vermoord, terwijl er mensen toe zullen kijken. Een beklemmend gesprek tussen twee leeftijdsgenoten, waarvan er één binnenkort wordt omgebracht met als prangende, achterliggende vraag: is hij wel schuldig?

Daarnaast voert de filmmaakster gesprekken met familieleden van ter doodveroordeelden en met twee van de 143 mensen die in de dodencel zaten maar uiteindelijk onschuldig bleken en zijn vrijgelaten. Zij vertellen haar dat ze de hoop nooit hebben opgegeven. Villerius spreekt ook met familieleden van slachtoffers. Hoe voelen zij zich bij het feit dat er in hun naam iemand 'legaal' is omgebracht? Geeft het hen rust?

In de documentaire doet ook Rais Bhuiyan zijn verhaal: hij overleefde als enige de moordaanslag van de '9/11 killer’ Mark Stroman. Hij was na de aanslagen van 11 september zo boos dat hij schietend de straat op is gegaan en iedereen die een  islamitisch uiterlijk had, neerschoot. Rais overleefde de kogels in zijn hoofd en maakte zich hard tégen de executie van de dader. Het mocht niet baten.

Code rood: De doodstraf is pijnlijk en confronterend en zet aan tot nadenken over thema's als wraak, en gerechtigheid. Een belangrijke film in de discussie over eventuele invoering van de doodstraf in Nederland.