Van Weezel spreekt met zes twintigers die ieder op hun eigen manier bezig zijn met joods-zijn in relatie tot hun beladen familiegeschiedenis. Voor de een is het oorlogsverleden van de grootouders een groter issue dan voor de ander maar voor iedereen geldt dat de familiegeschiedenis hen bepaalt in hun angsten, idealen en politieke voorkeuren.

Nathan zet zich actief in om de joodse cultuur levend te houden en ziet alleen een toekomst voor zichzelf met een joodse vrouw. Jishai is naar Israël verhuisd. Suzanne probeert dingen op afstand te houden en stort zich op een carrière in de schijnwerpers. Lion wapent zich voortdurend tegen de onbestemde dreiging die hij vanuit zijn omgeving voelt. Moeder Rosalie weet nog niet in hoeverre ze haar kinderen moet inlichten over wat er met haar voorouders is gebeurd. Daniëlla houdt Natascha een spiegel voor. Wanneer Natascha haar vraagt of ze veel over de oorlog praat zegt ze: “Ja, alleen met jou.”

Natascha van Weezel deelt met de zes geportretteerden haar ervaringen over het omgaan met de erfenis van hun grootouders. Hoe legitiem is het om zo gefascineerd te zijn door een gebeurtenis die zij zelf niet hebben meegemaakt?

Volgens velen is de Tweede Wereldoorlog definitief voorbij zodra de laatste overlevenden er niet meer zijn en met hen alle herinneringen uit de eerste hand niet meer verteld worden. Maar is dit wel zo? Hoezeer is de Tweede Wereldoorlog anno 2014 nog aanwezig? In hoeverre lukt het deze kleinkinderen een balans te vinden tussen leven in het heden en in het verleden?

Elke dag 4 mei is een zeer persoonlijke documentaire over een onderwerp dat tot nu onderbelicht is gebleven. Elke dag 4 mei is geproduceerd door Selfmade Films en kwam tot stand met steun van CoBO.