De mantelzorg voor zijn moeder kostte Marcel veel: zijn baan, de relatie met zijn vriendin, de droom op een dag nog te trouwen en vader te worden. Daarmee stuit de film op het verhaal van de eenzame en uitputtende kant van mantelzorg. Marcel koos bewust voor een leven in de schaduw. 'Ik kon niet anders', zegt hij zelf, 'de zorg voor mijn moeder beschouw ik als een opdracht van liefde. Niet alleen liefde als zoon voor mijn moeder, maar ook als een liefdesopdracht van God.'

Liefdevolle mantelzorg blijkt in dit verhaal niet altijd rooskleurig. Vaak is het beklemmend en veeleisend. Hoe houd je dat vol? Hoe houd je ruimte voor jezelf? En kunnen we dit offer van iedereen vragen nu bezuinigingen op de zorg daar wel toe zouden kunnen leiden?