Het inzetten van vrijwilligers moet de kosten omlaag brengen. Vol enthousiasme beginnen de nieuwe zorgmedewerkers aan hun missie, de oude organisaties die het werk voorheen deden, berooid achterlatend.

Frans Bromet volgt in Doe-het-zelf-zorg van NCRV 2doc de transitie van oude naar nieuwe zorg en laat zien welke gevolgen dit heeft voor de kwetsbare ‘cliënten’; bepaald geen krachtpatsers zoals RadarAdvies het wil doen geloven. Zo is daar Meneer Höppener (75) die de toestroom aan post niet meer kan bolwerken. Of het echtpaar Ton en Inge Analbers dat net uit de schuldsanering is maar blijvende begeleiding nodig heeft bij het beheer van hun huishoudboekje. Zij illustreren precies wat het gewijzigde systeem voor ze doet, of juist niet. Want het systeem hapert. Vrijwilligers komen niet opdagen, nieuwe medewerkers lijken zich vooral te bekommeren om het ‘leuker maken’ van het leven van hun cliënten in plaats van de noodzakelijke zorg te verlenen. Vanuit het oogpunt van de hulpbehoevenden lijkt deze ‘stoelendans’ van organisaties dramatisch. Een sociaal netwerk is kapot gemaakt.

Frans Bromet spreekt in Doe-het-zelf-zorg met de betrokken wethouder en medewerksters van RadarAdvies. Hij raakt verstrikt in hun terminologie. De ‘WIE-focus’ en de ‘civil society’, efficiency en resultaat. Realiseren zij zich wat hun cliënten werkelijk nodig hebben? En zitten de cliënten op hun beurt eigenlijk te wachten op deze veranderingen in de zorg?