In Herinnering aan een trieste dageraad onderzoekt filmmaker Ramón Gieling via intieme getuigenissen van bloedverwanten en vrienden van de overledene, het mysterie van de dood. Vanuit verschillende perspectieven - de vader, de moeder, de zus, de vriend, de man die hem het laatst heeft gezien - schetst hij een zintuiglijk portret van de overleden zoon. Herinnering aan een trieste dageraad verkent in lyrische en associatieve beelden de onpeilbare diepten van de rouw en meet de kracht van een familie die probeert het onacceptabele te accepteren. De dood die het gezin aanvankelijk machteloos achterliet, biedt na verloop van tijd troost en brengt verdieping aan die het verlies aanvaardbaar maakt.