De mijnwerkers uit een van Zuid Afrika’s grootste platina mijnen van het Britse bedrijf Lonmin voelen zich niet vertegenwoordigd door de officiële vakbond, die in hun ogen onder een hoedje speelt met het mijnbedrijf. Wat begint als een ‘wilde’ maar vreedzame staking, eindigt in een bloedige veldslag waarbij vierendertig mijnwerkers om het leven komen en tientallen gewond raken. De politie verklaart dat zij het vuur openden uit zelfverdediging, maar onderzoeksjournalistiek en zorgvuldige en analyse van het beschikbare beeldmateriaal geven een heel ander beeld.

Mijnwerkers onder Vuur toont nog niet eerder gepubliceerd beeldmateriaal, waaruit blijkt dat gewapende politieagenten zonder waarschuwing het vuur openen op de menigte en in sommige gevallen de vluchtende mijnwerkers zelfs opjagen en achtervolgen. Onderzoek van de geborgen lichamen bevestigt het beeld dat sommigen op de vlucht zijn neergeschoten. De Marikana Commissie, die in opdracht van de Zuid-Afrikaanse regering het officiële onderzoek doet naar de schietpartij en de verantwoordelijken daarvoor, is twee jaar later nog niet klaar met de verhoren. Mijnwerkers onder Vuur schetst het beeld van een slecht functionerende democratie, waarin samenzwering en geweld hebben geleid tot het eerste bloedbad in het Zuid-Afrika van na de apartheid.