Door: Vincent Breedeveld

Daan en Nikki kregen de opdracht om een film te maken over de Bartjes, een volkswijk in Den Bosch. Daan: “We hadden wel wat ideeën, maar nog geen concreet plan van aanpak. Toen we Lou zagen wisten we gelijk dat we iets met hem wilden doen.” Dat bleek een gouden greep, want Lou is een bijzondere man. “Door de gevolgen van een herseninfarct zegt en onderneemt hij dingen die vaak niet als normaal worden beschouwd. Zo waste hij het kontje van zijn hondje met een theedoek. We waren echter altijd welkom bij hem, dat was echt een fijn gevoel”, aldus Nikki.

Uiteindelijk hebben de mannen 35 uur aan film geschoten bij hem thuis, bij de supermarkt, in het park. Overal waar Lou was, volgden de jonge makers. Van te voren stond er voor hun nog niet vast wat precies het verhaal van Lou ging worden. “We konden alle kanten met hem op”, vertelt Nikki: “We volgen nu precies een dag uit het leven van Lou”. De twee heren schetsen zo het beeld van een pessimistische optimist. Lou heeft zichzelf een positieve blik op de wereld eigen gemaakt, die op een ietwat pessimistische wijze naar buiten komt. “Hij wordt echt blij van de kleine dingen”, volgens Nikki. “Zijn hondjes zijn op dit moment het belangrijkste in zijn leven. Hij ziet dingen die veel mensen niet meer zien. Hij geniet bijvoorbeeld in het park van de eendjes en kan uren op zijn balkon naar buiten kijken.”