Mevrouw Van den Boogaard mag eindelijk, na jaren op de wachtlijst te hebben gestaan, verhuizen naar Zorgcentrum Schoterhof. In het huis waar ze haar hele leven met haar man woonde zitten teveel herinneringen. Zij voelt zich eenzaam. Haar man is vijf jaar geleden overleden; ze wil graag mensen om zich heen. Samen met haar drie kinderen zoekt ze uit wat er allemaal mee kan naar haar nieuwe woning. De rest blijft over en moet dus weg of verdeeld worden onder kinderen en kleinkinderen. Sinds de dood van haar man heeft mevrouw Van den Boogaard behoorlijk wat kleren gekocht. Haar man vond het niet echt nodig om nieuwe spullen te kopen. Langzaamaan laat zij steeds meer los over het verstikkende leven dat ze met haar man leidde. Haar drie kinderen vertellen ieder op hun eigen manier hoe zij met hun autoritaire vader omgingen.