“Wat verschrikkelijk moet het leven geweest zijn daar achter die muur”, “Je kon niemand vertrouwen want je wist nooit of er mensen bij de Stasi zaten”, “Ze hadden wel huizen en werk maar verder was er helemaal niets”, zomaar wat uitspraken van West-Duitse toeristen die Manu Buhring (38) ontmoet bij het Museum Mödlareuth in voormalig Oost-Duitsland.
Was het leven daar echt zo erg? In deze documentaire volgen makers Marieke Spee en Jos Bierings Manu Buhring. Manu was 13 toen de Muur viel. Ze woonde in Falkenstein, een klein stadje aan de Tsjechische grens in voormalig Oost-Duitsland. Ze vond het spannend die herfstmaanden in 1989: een nieuw tijdperk brak aan. Ze kon reizen, keuze's maken en voelde zich vrij. Een paar jaar later verhuist Manu naar Nederland, ze wordt verliefd, trouwt en krijgt kinderen en is altijd in Nederland gebleven. Heel goed beseft ze dat het leven dat ze hier leidt niet mogelijk was geweest als de Muur in november 1989 niet gevallen was.
Nu 25 jaar na die gebeurtenis die de wereld zo ingrijpend veranderde, keert ze terug naar haar geboortestreek. Om te zien wat er veranderd is in de levens van de mensen die daar achterbleven: haar ouders en haar zus. Het resultaat verbazing, relativering maar ook kwaadheid over het beeld dat “wij” in het Westen hebben gekregen van hoe het leven achter het IJzeren Gordijn nu eigenlijk was.
Story2tell Mediaproducties 2014
Regie: Marieke Spee
Camera/regie: Jos Bierings
Montage: Jos Bierings/ Ed Kuijt