Na de beving van 7,0 op de schaal van Rigter die een kwart miljoen mensen doodt en 1,5 miljoen mensen dakloos maakt, is contact met de kindertehuizen waar op dat moment meer dan 100 adoptiekinderen wonen onmogelijk, één van de huizen is zelfs gedeeltelijk ingestort. Het duurt even voordat duidelijk wordt dat de kinderen de beving hebben overleefd. Ruim de helft van de kinderen heeft al kennisgemaakt met hun aanstaande adoptieouders uit Nederland. In Nederland ontstaat het dappere plan om de kinderen weg te halen. Een luchtbrug tussen Haïti en Nederland kan de kinderen in veiligheid brengen. Een taaie en spannende missie, bij de chaotische omstandigheden waarin het land verkeert. Maar hoe organiseer je zoiets?

Macky Hupkes, directeur van de Nederlandse Adoptie Stichting weet een vliegtuig te charteren. Vereniging Wereldkinderen sluit zich aan bij dit initiatief. De kinderen worden door Nederlandse mariniers per bus opgehaald en laverend door het verwoeste land overgebracht naar de luchthaven van Port-au-Prince.

Hoe kregen de adoptieorganisaties de regeringen van Nederland en Haïti zover om toestemming te geven voor deze actie? Was het ethisch juist om de kinderen versneld naar Nederland te halen? Hoe hebben de ouders het nieuws van de aardbeving ervaren terwijl ze het kind dat zij zouden gaan adopteren al in hun armen hadden gesloten? En hoe gaat het nu met de kinderen?