Het dunne velletje waarop de woorden Verlies niet de moed met potlood geschreven zijn, vond Hella de Jonge in een van de dozen die haar vader bij de verhuizing had weg willen doen, omdat de inhoud hem te zeer met de oorlog confronteerde. Hella en hij raakten er de maanden daarna over aan de praat, net als over hun gemankeerde relatie. Hella de Jonge neemt haar vader mee naar Apeldoorn, naar een sloot die hij samen met zijn vrouw oversprong: de vrijheid tegemoet.

Hella de Jonge komt door de verhuizing van haar 88-jarige vader (Eli Asser), met wie zij tot dan toe een moeizame relatie onderhoudt, in het bezit van de nalatenschap van haar oudtante. Die oudtante is, samen met haar ouders, de enige overlevende van de naziverschrikkingen. Een publiciteitsfoto uit 1885, met haar overgrootvader als deel van een komisch duo, spoort haar aan op onderzoek te gaan naar haar familiegeschiedenis.

Met behulp van foto's en documenten, het zien van de registratie van een getuigenis van Hella's moeder in het kader van het Shoah Project van Steven Spielberg, het bezoeken van plaatsen met pijnlijke herinneringen, maar bovenal door gesprekken zonder voorbehoud, komen vader en dochter eindelijk tot elkaar.