Liet regisseur Joshua Oppenheimer in zijn veelgeprezen documentaire 'The Act of Killing' (2012) de daders van de grootste genocide in Indonesië aan het woord, in The Look of Silence filmt hij de gebeurtenissen vanuit het perspectief van de familie van een van hun slachtoffers. 'The Look of Silence' maakt diepe indruk. Het onvoorstelbare leed dat zoveel onschuldige mensen is aangedaan, wordt letterlijk voelbaar.
Door Patricia Beekelaar
In 1965 werd Adi's broer, net als bijna een miljoen andere mensen, op wrede wijze vermoord omdat hij communist zou zijn. De daders zijn hiervoor nooit berecht. In Indonesië wordt deze geschiedenis steevast doodgezwegen of verdraaid. Wie ernaar vraagt krijgt te horen dat dat verleden tijd is. Oppenheimer legde in 'The Act of Killing' de inktzwarte werkelijkheid vast in gesprekken met leiders van de doodseskaders van destijds. Onomwonden en zelfs trots vertellen zij tot in detail hoe zij mensen ombrachten. Ook het gruwelijke lot van Adi's broer komt ter sprake. Na het zien van de documentaire besluit Adi vastberaden om niet langer te zwijgen en de confrontatie met hen aan te gaan.
Het is een ontroerend portret geworden van een moedige man die zoekt naar antwoorden en erkenning. Hij wil de rouw en het verdriet van hemzelf en zijn ouders op een waardige manier afsluiten.
De cameravoering, de bijzondere close ups en verstilde beelden zijn van een grote schoonheid en staan in schril contrast met de harde realiteit. Oppenheimer heeft met 'The Look of Silence' opnieuw een onthutsende film gemaakt die nog lang naklinkt.