De zussen Truus en Freddie, inmiddels respectievelijk 92 en 90 jaar oud, vertellen wat het betekende om verzetsstrijder te zijn. Ze kijken nog één keer terug op hun oorlogsverleden en de offers die ze hebben gebracht. Verder vertellen ze over de dilemma’s die op hun pad kwamen en de beslissingen die ze hebben genomen over leven en dood.

Ze waren nog maar tienermeisjes van 16 en 14 jaar toen ze zich aansloten bij het gewapend verzet. Hun vrouw-zijn bleek een ideale dekmantel voor het plegen van verzetsdaden. Samen met het meisje met het rode haar, Hannie Schaft, waren ze het tijdens de oorlog de 3 meest gezochte vrouwen van Nederland. Hun beslissing om bij het verzet te gaan, heeft een blijvende impact op hun leven en op dat van hun kinderen.

Documentairemakers Thijs Zeeman en Manon Hoornstra stuitten bij toeval op het verhaal van de zussen, die in de vergetelheid dreigden te raken. Tot hun ontzetting ontdekten zij dat de zussen na de bevrijding niet als helden waren onthaald. Vanwege hun communistische achtergrond werden ze als het rode gevaar werden gezien en dus staatsgevaarlijk. De erkenning voor de zussen bleef decennia lang uit.