In de jaren zestig kwamen honderden Noord-Afrikaanse families naar Europa op zoek naar een beter leven. De mannen vonden werk, terwijl de vrouwen het huishouden bestierden en voor de kinderen zorgden. Mina was een van hen. Nu, vijftig jaar later, is haar man overleden, zijn de kinderen uit huis en kwijnt Mina weg in een appartementje in Brussel. Met de woorden "Geduld, straks ga je naar het paradijs,” houdt ze de moed erin.

Tijdens een vakantie in Marokko bezoekt Mina een optreden van Tata Milouda. De 60-jarige performer creëert met haar poetry slam voorstelling ‘een piepklein stukje paradijs in het dagelijks leven’ en maakt daarmee een verpletterende indruk op Mina. Terug in Brussel gaat het roer radicaal om. Samen met haar vriendin Warda, die ook nog niet veel van de wereld gezien heeft, meldt ze zich bij ‘Dar el Amal’, het ‘Huis van Hoop’. Daar ontmoeten ze andere vrouwen zoals zij: Hamida, de grappige; Naziha, de flirt; Tleitmes, de wijze en Rahma, de highbrow.

Er ontstaat een hechte groep vriendinnen die zich gedurende de film verder ontwikkelt. Na de taalles volgt de computerles; samen lijkt alles mogelijk. Eerst kijken ze rond in Molenbeek, hun eigen wijk; voor het eerst met de metro naar op de Grote Markt in Brussel, het luxe winkelcentrum Saint-Hubert. En een dagje naar het Noordzee strand. Hardop dromend verleggen ze hun grenzen. Tot de dag dat zelfs een reis naar New York mogelijk blijkt.

Originele titel: Patience, Patience You'll Go to Paradise!
Regie: Hadja Lahbib