De 27-jarige student journalistiek Jacob Nossell heeft een normaal intellect in een verzwakt lichaam. Als gevolg van een hersenverlamming heeft hij moeite met praten en bewegen en lijdt hij aan spierkrampen en stijfheid. Maar hij denkt op hetzelfde niveau als zijn medestudenten, en daarin schuilt zijn dilemma: hij is te gehandicapt om door de maatschappij als normaal te worden geaccepteerd, en te normaal om zich bij zijn eigen lot neer te leggen. Maar wat is eigenlijk normaal, vraagt Jacob zich af.

Natural Disorder volgt Jacob bij het maken van een theaterstuk voor het Koninklijk Deens Theater, waarin hij op zoek gaat naar de betekenis van identiteit en normaliteit, en de vraag stelt waar het in het leven eigenlijk om gaat. Met camera en microfoon gaat Jacob de straat op om mensen te vragen wat zij ‘normaal’ vinden, hij praat met een promovendus in filosofie en neurowetenschappen en laat een scan maken van zijn hersenen én zijn DNA. De totstandkoming van het theaterstuk is een intensief proces, waarbij Jacob niet zelden tegen zijn eigen grenzen aanloopt. Dat is confronterend, want hij heeft 27 jaar gevochten tegen zijn belemmeringen en het is zijn grootste angst toch één van die gehandicapten te worden die hij niet wil zijn.

De huidige stand van de biomedische techniek stelt ons in staat ongewenste en onvolmaakte mensen nog voor de geboorte op te sporen. Over niet al te lange tijd leven we in een wereld waarin alleen nog perfecte, niet-gehandicapte mensen worden geboren. Maar welke prijs betalen we als samenleving als wetenschap op deze manier de evolutie trotseert?