Jeugdvriendinnen Yeter en Meryem groeien op in een klein dorpje in centraal Turkije. Op 13-jarige leeftijd vertrekken zij met hun families naar West-Europa voor een betere toekomst. Het leven in Nederland is wennen voor Yeter. Haar ouders zijn bang dat ze ‘vernederlandst’ en haar oude normen en waarden zal vergeten. Ze mag geen contact hebben met vreemden.

Yeter is inmiddels een veertiger en woont nog steeds in Nederland. De omgang met de strikte religieuze en culturele regels zijn voor haar een blijvend twistpunt gebleken, zeker na haar scheiding. Toch is het haar gelukt om als gescheiden vrouw een goede relatie met haar familie op te bouwen.

Ook de 22-jarige dochter van haar jeugdvriendin Meryem is gescheiden. Daardoor is ze verstoten door haar eigen gemeenschap, waarop ze besloot naar Syrië af te reizen. Daar zou ze een betere moslima kunnen zijn. Ze is in Syrië getrouwd met een IS strijder en heeft een kind van hem gekregen. Moeder Meryem is ten einde raad, ze heeft geen idee waarom haar dochter naar het kalifaat is afgereisd.  

Yeter ziet meer jonge moslimvrouwen in Nederland worstelen met het geloof en soms radicaliseren. De geloofsbeleving van jonge moslima’s is een mijnenveld, bepaald door religieuze en traditionele conventies. In gesprek met vrouwen in Europa en Turkije proberen Frans en Yeter deze conventies te doorgronden. Met humor en respect bevragen zij elkaar en de vrouwen voor de camera.

Regie: Frans Bromet