De film blijft bijna helemaal weg van de daders en de misdaad die al dat leed heeft veroorzaakt. Waarom?
‘Hij gaat over het leven van de slachtoffers en wat hun overkomt. Een stel gewetenloze misdadigers heeft, per vergissing, hun leven ontwricht. Net als bij de MH17-slachtoffers, waar we ook een documentaire over hebben gemaakt. Wat je wilt is kijken in de psyche van mensen die met zo’n groot noodlot moeten zien te dealen. Want dat is dit gewoon, een krankzinnig noodlot. Of het vliegtuig met je geliefden nou uit de lucht geschoten wordt of dat je door moordenaars wordt aangezien voor iemand anders.’
Het heeft ook met de MH17-zaak gemeen dat er daders zijn op wie je boos zou kunnen zijn. Maar in deze documentaire zit weinig boosheid, heb ik het idee.
‘Nee, knap hè?’
Is het eruit gelaten, of speelt het gewoon niet zo sterk?
‘Ik denk dat het wel een keuze is geweest van Mark, de regisseur. Dat het daar niet om moet gaan. We hebben ook bewust niet het proces tegen de daders gevolgd. Die zijn veroordeeld, in hoger beroep gegaan, en daar is van alles over te vertellen, maar daar gaat deze film niet over. Die gaat over de slachtoffers, niet over de misdaad.’
‘Het is wel van daaruit ontstaan. Mark maakte reportages voor AT5, dus die is die dag wel verslag gaan doen van deze vergismoord, en toen heeft het verhaal hem meer gegrepen dan alle andere verhalen. Dus is hij het verder gaan uitzoeken, en heel lang blijven volgen, en uiteindelijk heeft hij contact gezocht met de slachtoffers en is ze heel langzaam en voorzichtig gaan vragen of ze wilden meewerken als hij hun verhaal in een film zou vatten. En dat is dus gelukt.’
Djordy komt in de film naar voren als een knappe, lieve, zorgzame, succesvolle, grappige, populaire, kortom ideale man. Was hij dat ook echt?
‘Ik kan dat moeilijk beoordelen, van een afstand. En datzelfde geldt voor Mark. Die heeft Djordy ook niet gekend, bij leven en welzijn. Maar het was natuurlijk een jongen van 31 met een jong gezin en mooi werk, iemand in de bloei van zijn leven. Je ziet in de film dat hij een heel leuke vader was, en zijn vriendin hield ontzettend veel van hem. Dus ja, ik weet niet of hij ook donkere kantjes had, maar daar gaat het ook niet om. Zou het allemaal minder erg zijn geweest als hij wel eens iets uit een winkel jatte, of als hij een notoire vreemdganger was geweest? Ik vind dat niet van belang.’
Hij zal toch wel eens een ochtendhumeur hebben gehad?
‘Haha, ja, vast wel. Maar doet het ertoe? Ik denk het niet. Wat er wel toe doet, is dat het een vergismoord was. Hij had helemaal niets te maken met het misdaadcircuit van de schutters. Dat maakt het allemaal nog schrijnender. Dat zo’n leuke gast, waar geen kwaad inzit, zo maar opeens kan worden doodgeschoten. Heel wrang.’