Kanaalkoorts
De romantiek van de oude zeemansliederen
Door een wonderlijke samenloop van omstandigheden raakte RVU-programmamaker Willem Davids verzeild bij een zeemanskoor. De liederen die er worden gezongen verhalen over het afscheid nemen, maanden op zee, whiskey en bier, stappen in buitenlandse havens met meisjes van lichte zeden, en weer thuiskomen. Zijn deze liederen pure zeemansromantiek of zijn ze de werkelijkheid?
Nieuwsgierig geworden naar het waarheidsgehalte van deze liederen zocht Davids vijf zeemannen op: twee gepensioneerde, twee in opleiding en één die een baan aan wal zocht. Maar allemaal hadden ze wel eens last van kanaalkoorts.
Kanaalkoorts is een verschijnsel dat zich voordoet bij zeevarenden die op weg zijn naar huis en zich erop verheugen hun geliefden weer te zien. De reis is bijna voltooid, de spanning stijgt en in Het Kanaal krijgen de zeelieden last van zenuwen en een zwakke maag. In veel zeemans-verhalen komt dit verschijnsel terug.
Maar er is ook een historische verklaring voor Kanaalkoorts. Volgens deze verklaring vindt het zijn oorsprong in de VOC-tijd, toen alle overledenen pas in Het Kanaal in het journaal werden genoteerd, om zo het maximum aan voedingsgeld te kunnen incasseren. Kanaalkoorts was bij de hoge heren van de VOC dus lange tijd een plotselinge, onbekende ziekte.