Een woestijnleven
Zoo Veldhoven is geen gewone dierentuin. Naast allerlei roofvogels, ringstaartmaki’s en walibi’s worden er papegaaien opgevangen die niet meer thuis kunnen blijven wonen omdat ze hun eigenaar overleven, of omdat ze onhandelbaar worden. Er zijn zelfs papegaaien die zichzelf verminken uit verdriet. Ieder weekend komen er vele vaste bezoekers speciaal naar de papegaaien. Sommigen om hun eigen papegaai te zien, anderen hebben een zwak voor de pratende vogels. Jo komt voor de grijze roodstaart Radja, de vogel die zij haar man ooit voor Sinterklaas cadeau deed. Haar man, Nas, vertrok een aantal jaar geleden naar zijn geboorteland Pakistan, om zijn familie daar te helpen. Radja begon zichzelf kaal te plukken en werd depressief. Zo erg, dat Jo haar vogel uiteindelijk naar Veldhoven moest brengen. Jo en Radja wachten allebei op de terugkeer van Nas. Het was nooit de bedoeling dat Nas zo lang in Pakistan zou blijven, maar aardbevingen, ongelukken en pech maken dat zijn thuiskomst steeds moet worden uitgesteld. “Ik zou het nu niet meer zo doen”, zegt Jo, “Radja is in het wild gevangen, het is eigenlijk een getraumatiseerde vogel.” Maar de papegaai maakt ondertussen al twintig jaar een belangrijke deel uit van haar leven. Voor de tralies van de volière ontdekt Wineke van Muiswinkel hoe het wonderbaarlijke levensverhaal van Jo verweven is geraakt met dat van Radja. Een radiodocumentaire van Wineke van Muiswinkel
