De vrijheid van Tahrir
Buiten Caïro
De Sinaï is een belangrijk gebied in de regio. De autochtone bevolking wordt gevormd door de bedoeïenen, die hun hoop hebben gevestigd op een toekomst in het toerisme en met hun eigen wetten geschillen over strategische stukken proberen op te lossen. De ooit door Israël bezette Sinaï staat, sinds de akkoorden van Camp David in 1979, onder streng toezicht. Het gebied dat anderhalf keer zo groot is als Nederland is vol controleposten, waar iedere voorbijganger zijn paspoort moet laten zien. De dreiging van de aanslagen die hier in het verleden plaatsvonden zijn er nog steeds en buitenlanders lopen gevaar ontvoerd te worden. De bedoeïenen die hier als nomaden leven, worden door de Egyptische regering als tweederangs burgers behandeld. Na de revolutie is het toezicht van Caïro kleiner geworden en lijkt de wetteloosheid in het gebied toe te nemen. Voor de bedoeïenen geen probleem, zij hebben immers al eeuwenlang hun eigen regels en wetten. Van de kustplaats Ras Sudr, aan de Rode Zee, niet zo ver van Caïro, hopen ze een toeristische trekpleister te kunnen maken. Maar verschillende bedoeïenenstammen zijn nu in conflict over een paar stukken land die een strategische ligging hebben. De geschillen proberen ze met hun eigen wetten op te lossen. Caïro komt hier niet meer aan te pas. Ondertussen loopt het aantal vakantiegangers in de bekende badplaats Sharm el Sheikh sterk terug, wat niet veel hoop geeft voor een toekomst in het toerisme.