DOCS
#13 Je moeder
Anneriek de Vries en Julia de Jong groeiden beiden op zonder moeder. Lang was dat bijna normaal voor ze, maar één vraag bleef knagen, wat uiteindelijk uitmondde in een bijzondere documentaire.
‘Wat is dat eigenlijk, een moeder?’ Met deze bedrieglijk eenvoudige vraag begint een documentaire van twee makers voor wie het antwoord op deze vraag allesbehalve vanzelfsprekend is. Anneriek en Julia verloren jong hun moeders en raakten de laatste jaren steeds nieuwsgieriger naar wat ze precies missen. Welke rol speelt een moeder in je leven? Hoe verandert de band als je opgroeit? En kijk je anders naar je moeder als je zelf moeder wordt?
Op zoek naar antwoorden spraken de makers 15 vrouwen, jong en oud, die wél weten hoe het is om een moeder te hebben. Een van hen herinnert het moment waarop ze haar moeder naakt zag en hoe mooi ze haar vond. Het was de eerste keer dat ze haar niet als moeder zag, maar als vrouw. Een ander begreep pas hoe afwezig haar moeder altijd was geweest, toen ze zelf kinderen kreeg: “Ja, op dat moment begon ik me pas te realiseren wat zij ons niet had gegeven.”
De interviews zijn gemonteerd als een collage en vormen een verzameling losse herinneringen; flarden van een band waar we normaal nauwelijks bij stilstaan. Hoe klein de verhaaltjes ook zijn, ze krijgen gewicht omdat we ze horen via de oren van de makers, die al deze ervaringen moeten missen. En wat blijkt: voor veel vrouwen die wel een moeder hebben, blijft zij óók een beetje een mysterie.
Steeds komen we weer terug bij kleine anekdotes van de makers zelf, waarin ze vertellen over het opgroeien zonder moeder en reflecteren op wat het betekent om die band te moeten missen. Anneriek herinnert zich het geluidje wat haar moeder maakte om de kinderen te roepen op de camping: “Als we moesten eten dan hoorden we prrrt… en dan kwamen we...” Het is een van de weinige concrete dingen die ze zich van haar moeder kan herinneren. Julia weet nog hoe ze haar verlies om probeerde te zetten in winst, door haar vader om een hond te vragen als compensatie voor het gemis. Julia: “ik heb de dood van mijn moeder eigenlijk best wel vaak schaamteloos gebruikt om mijn zin te krijgen als kind”.
De verhalen van de makers en de vrouwen die ze spreken, laten ons met nieuwe ogen kijken naar de meest vanzelfsprekende en complexe relatie die je misschien zult kennen in je leven, die met je moeder.