Documentairemaakster Heddy Honigmann heeft de oeuvreprijs van het Prins Bernhard Cultuurfonds gekregen. Het college van adviseurs kent haar de prijs toe vanwege haar grote staat van dienst als internationaal toonaangevend documentairemaker, die als geen ander de kunst verstaat om de veerkracht en weerbaarheid van het individu te portretteren. ‘ Met haar uitzonderlijke gave als interviewer kan Heddy Honigmann zowel de kracht als de kwetsbaarheid van de mens uitlichten’. Aan de prijs is een geldbedrag verbonden van 150.000 euro waarmee zij haar nieuwste film kan voltooien.
Om de wereld in 50 concerten
In 2013 reist het Koninklijk Concertgebouworkest de hele wereld rond om hun 125-jarig bestaan te vieren: vijftig concerten gaf het orkest maar liefst, verspreid over zes continenten. Regisseur Heddy Honigmann landt met het orkest in Buenos Aires, Soweto en Sint-Petersburg en laat zien hoe de musici van het Concertgebouworkest de harten van mensen in andere culturen veroveren.
Forever
Documentaire over de vitale kracht van kunst, over een plek waar schoonheid eeuwig voortleeft, waar liefde en dood samenleven: de Parijse begraafplaats Père-Lachaise. Onder de grond van één van 's werelds mooiste begraafplaatsen - het beroemde Père-Lachaise - ligt een indrukwekkend gezelschap van kunstenaars uit diverse windstreken en tijdperken zij aan zij. Sommigen - zoals Piaf, Proust en Chopin - worden vele jaren na hun dood nog altijd aanbeden. Anderen lijken haast vergeten, of worden slechts bezocht door een enkele liefhebber. Vechtend tegen de vergetelheid en de grilligheid van de geschiedschrijving leven zij voort in de bewondering van de levenden.
Herinneringen aan vuur
Rotterdam heeft een hoop moeten doorstaan in de Tweede Wereldoorlog. Na de Duitse invasie verwoestte het immense bombardement op 14 mei 1940 een groot deel van het stadscentrum en werden meer dan 800 burgers gedood. Het bombardement op Rotterdam vormt de achtergrond van deze documentaire. Enkele overlevenden van het bombardement vertellen hun verhaal. Deze mensen herinneren zich persoonlijke details van het bombardement. Ze vertellen hun verhalen niet op de manier waarop ze in de geschiedenisboeken geschreven staan, maar op unieke, eigen wijze. Hoe verliepen de dagen voor het bombardement en hoe veranderde dit drama de levens van de vertellers? De nadruk ligt niet op het presenteren van historische feiten, maar op de manier waarop de mensen deze gebeurtenissen hebben beleefd. Persoonlijke herinneringen vormen de basis. Vaak zijn het schokkende herinneringen, herinneringen aan brandende huizen, hitte, puin, paniek, as en stof. Verhalen van angst, verhalen van verlies. Maar ook verhalen van blijdschap. Omdat je nog leeft, omdat je de schuilkelder hebt bereikt, of omdat je na vele dagen je broer terug hebt gevonden.
El Olvido (De vergetelheid)
Heddy Honigmann schetst een indringend portret van de talloze inwoners van Lima die aan de onderkant van de samenleving leven. Straatkinderen, zwervers, obers en kleine middenstanders komen aan het woord en vertellen aan de hand van persoonlijke anekdotes de hele politieke geschiedenis van Peru. In Lima is het leven de laatste decennia alleen maar slechter geworden, is de strekking. Omdat het lot van de acht miljoen inwoners van Lima volgens Honigmann niemand iets kan schelen, heet deze documentaire El Olvido: de vergetelheid. Ondanks de misère en het verdriet, heeft Honigmann ook oog voor de poëzie en humor in hun verhalen en brengt zij zodoende een eerbetoon aan haar geboorteland. 'Er is meer in een samenleving dan een pokdalige buitenkant. In de film leest iemand een gedicht van de Peruaanse dichter José Watanabe over een nachtzwaluw die zich niet laat afschrikken door een stier. Onder de dikke huid van het dier en achter zijn agressieve houding vermoedt de vogel tederheid. El olvido toont het gelijk van de zwaluw.' Jost van der Burg in het Parool, 22-10-2008.