De kracht van animatie in documentaires

Met mijn animatiefilm Junkyard (zie hieronder) won ik wereldwijd 25 prijzen. Na deze film maakte ik animaties voor de documentaire Last Hijack, die op het Berlinale in première ging. Samen met de producent van Junkyard besloot ik deze kortfilm een week voor de première op het Berlinale online te zetten, zodat er veel media-aandacht voor zou zijn. Een goed idee, zo bleek, want we verschenen inderdaad op veel plekken, zoals Variety en The Hollywood Reporter. Het nieuws bereikte op die manier ook regisseur Brett Morgen van Kurt Cobain: Montage of Heck en hij vroeg mij de animaties voor zijn film te maken.

De beelden in Junkyard zijn best rauw, ik maak de achtergronden op een traditionele manier met olieverf en dat geeft een heel ander effect dan computerbeelden, zoals die in Disney-films. De rauwheid die je in mijn films ziet, past volgens Morgen goed bij het levensverhaal van Kurt Cobain.

Niet direct. Ik was voorheen geen groot fan van Cobain. Toen zijn albums uitkwamen, kwam ik zelf net uit een donkere periode waarin ik veel blowde, zoals veel pubers dat hebben. Ik had in die tijd geen behoefte aan zijn muziek. Ook wilde ik absoluut niet meewerken aan het romantiseren van de Club van 27. Volgens Morgen was het ook zeker niet het doel van de film om zijn zelfmoord te romantiseren en wilde hij juist het leven van Cobain vieren. Bij de eerste vertoning kon ik gelukkig constateren dat hij zich helemaal aan zijn woord heeft gehouden op dat vlak.

Tijdens het animeren van de film heb ik ontzettend veel Nirvana geluisterd. Doordat ik mij verdiepte in de achtergrond van Kurt Cobain, kan ik zijn muziek nu absoluut beter waarderen en kijk ik ook anders naar hem en Nirvana.

Animaties komen goed van pas in een documentaire wanneer je niet beschikt over het materiaal dat je wilt laten zien. Daarnaast leent de vorm zich er goed voor om een sfeer weer te geven en een innerlijke wereld uit te beelden. In Kurt Cobain: Montage of Heck zitten audiofragmenten van Kurt Cobain die over zijn jeugd vertelt. In deze fragmenten speelt Cobain met de werkelijkheid. Om dit te illustreren hebben Morgen en ik besloten in de animatie ook te spelen met zijn verhaal. Als hij vertelt over zijn zelfmoordpoging, verbeeld ik dat in de animatie anders dan de manier waarop hij het vertelt.

De film had ongelofelijk veel bereik, maandenlang werd er elke minuut wel iets getweet over de film. Een bijzondere ervaring. Wat betreft de kritieken waren de filmrecensenten zeer lovend, maar onder het grote publiek was er ook negatieve kritiek. Drummer Dave Grohl werd gemist in de film en sommigen zagen hier een samenzwering in (Love en Grohl hebben enkele rechtszaken achter de rug, red.). Wat ik van Morgan begrepen heb, is Grohl wel degelijk geïnterviewd, maar paste zijn verhaal gewoon niet in de film en was zijn afwezigheid een puur artistieke keuze. Dat geloof ik ook.

Na Kurt Cobain: Montage of Heck heb ik zo’n 30 aanbiedingen gekregen voor volgende animatieprojecten, maar het animeren van deze documentaire was zo intensief dat ik even geen grote projecten heb aangepakt. Momenteel wacht ik op een eventuele toekenning voor een Amerikaans televisieproject, een animatieserie voor volwassenen. Mocht dit niet doorgaan, dan start ik met de ontwikkeling van een nieuwe eigen film.

Laatst sprak ik voor het eerst collega-animator Michael Dudok de Wit. We kenden elkaars werk en bewonderen elkaars werk ook. Zijn Oscarwinnende film Father & Daughter vind ik een geweldige film en raad ik hierbij graag aan.