Wat gebeurde er precies?
‘Merhawit belde me in paniek op. Eén juf op school maakte zich zorgen over de kinderen en had de kinderbescherming gebeld. Ze zei dat ze ’s middags moe waren op school. Ook vond ze hun kleding niet schoon genoeg. Nou, ik heb nog nooit iemand gezien die zo vaak de was doet als Merhawit. Merhawit begreep niet wat er aan de hand was. Ze was bang dat ze haar kinderen zou kunnen kwijtraken. Net zoals met de toeslagenaffaire in Nederland kende zij in Duitsland ook verhalen over kinderen die bij hun ouders waren weggehaald. Ze was een tijd lang echt in paniek.’
‘Vervolgens kreeg ze thuis een paar keer bezoek van een team van de kinderbescherming. Toch wist ze niet wat de uitkomst van deze gesprekken nu precies inhield en bleef ongerust. Ik heb daarom gevraagd of researcher Henneke Hagen contact wilde opnemen met haar jeugdzorgmedewerker, die ons geruststelde. Ze vinden dat Merhawit de opvoeding knap heeft gedaan en ze zijn absoluut niet van plan om de kinderen bij haar weg te halen. Het viel dus mee. Ze willen haar wel helpen met de schoolkeuze voor de kinderen. Nu is ze heel opgelucht op vakantie gegaan met de tweeling en met haar broer. Voor het eerst in zeven jaar weer naar haar familie. Eritrea kan ze natuurlijk niet in, maar in Ethiopië gaan ze haar moeder en zus ontmoeten.’