Niets was zo veel in het nieuws het afgelopen jaar als de komst van vluchtelingen naar Europa. De grootste groep vormen de Syriërs, die vanwege de oorlog een verblijfsstatus krijgen. Maar vluchtelingen uit andere delen van de wereld zijn in de asielprocedure afhankelijk van de geloofwaardigheid hun vluchtverhaal.

En verhaal dat vaak pijnlijk is. Een verhaal dat niet iedere vluchteling even makkelijk vertelt. Soms gaat het daarom mis en wordt een asielverzoek afgewezen. Vluchtelingen hebben dan nog één laatste middel om in te zetten, hun eigen lichaam. Na afwijzing van het asielverzoek kan een asielzoeker aan de stichting IMMO in Diemen vragen om een medisch onderzoek ter ondersteuning van het asielverhaal. Vertoont dat lichaam sporen van fysiek of psychisch geweld?

IMMO staat voor Instituut voor Mensenrechten en Medisch Onderzoek en het is een onafhankelijke organisatie die medisch onderzoek doet bij asielzoekers die zeggen dat ze zijn gemarteld. De onderzoekers zijn artsen en psychologen die dit werk als vrijwilliger uitvoeren. Met de uitslag van zo’n medisch onderzoek krijgt een asielzoeker vaak alsnog een verblijfsstatus.

Sinds vorig jaar hebben medische zaken een officiële rol gekregen in de Nederlandse asielprocedure door nieuwe regels van de Europese Unie.

Deze documentaire volgt onder anderen arts Evert Bloemen van het IMMO en Sambo, die gemarteld werd in Burkina Faso. En deze documentaire belicht een nieuw hulpmiddel dat IMMO in gaat zetten: de littekenatlas.

Een documentaire van Guido Spring.

Worstelingen in het bestaan in een 14-delige radioserie.
Van de makers van Plots en Toendra.

Om ècht te voelen dat je leeft, moet je je helemaal kunnen laten gaan. Maar hoe voorkom je dat je uit de bocht vliegt als je de remmen los laat? In de aflevering Hoe jezelf te verliezen vertellen twee vrouwen over de meest intense periode in hun leven en de onvermijdelijke terugkeer naar de koude, saaie werkelijkheid.

Gioia Fiorito is op haar 15e als 'bipolair' gediagnosticeerd. Haar vader heeft dat altijd verzwegen, maar op haar 26e kwam ze er per ongeluk achter door het dossier van de psychiater te lezen. Vanaf dat moment besloot ze de gekte bewust op te zoeken om te weten wat het was. Met alle consequenties van dien.

Maria Bovet (72) was ballerina. Ze zocht de grens op van wat fysiek mogelijk was, totdat ze niet meer verder kon en ook niet meer terug.