In oktober 2009 was Ant Haima in Polen om een documentaire over de vernietigingskampen te maken. Maar dat liep heel anders. Na drie dagen werd ze ernstig ziek door een bacteriële infectie aan haar voet. Terug in Nederland ging ze meteen door naar het ziekenhuis, waar twee tenen geamputeerd moesten worden. Sindsdien zit ze in een proces van rustig aan doen en wachten totdat de wond weer genezen is; een uitzichtloos proces, waar ze soms moedeloos van wordt. Ze gaat op zoek naar troost bij lotgenoten.