Jan Siebelink (1938) is een echte verteller. Hij schreef 22 boeken, vaak met zijn eigen leven als basis. Het boek dat hij ten tijde van het maken van dit radioportret in zijn hoofd heeft, moet over zijn vader gaan. De vader die, na een wonderbaarlijke - en door zijn familie niet begrepen - bekering, 'God heeft ontvangen'. Plotseling werd hij een vreemde in zijn eigen gezin, die zich uitsluitend nog omringde met geloofsgenoten in een sekte. Zelfs op zijn sterfbed mochten vrouw en kinderen niet naderbij komen. Dat maakte diepe indruk op zoon Jan. Maar hij wacht nog even met het allemaal op te schrijven, zolang hij twijfelt of hij tijd van leven heeft om het boek te voltooien. De angst voor de dood zit er goed in.

In dit radioportret krijgt de luisteraar het relaas van een bevlogen schepper van verhalen, die bovendien een groot hondenliefhebber is. Elke dag maakt hij een wandeling met zijn beide hazewindhonden. Ook twee van Siebelinks vrienden komen aan het woord: de schrijvers John Jansen van Galen en Frans Thomése.

Siebelink groeide met zijn beide broers op in het Gelderse Velp waar zijn vader een eigen kwekerij had. Ze waren thuis Nederlands Hervormd. Na school ging hij Frans studeren en rondde zijn studie af met zowel de onderwijsacten MO-A en -B als het doctoraal examen. Zijn ambitie ging hem vooruit, want hij wilde ook promoveren. Maar daar kwam niets van toen het onderwijs en zijn drie kinderen meer tijd gingen vragen. In het onderwijs is hij uiteindelijk gebleven tot zijn pensionering. Daarna kwam het echte schrijven pas.

Regie: Corinne van den Hoeven en Leo Knikman, NPS, 2004