“Het was een soort vliegwiel dat je op gang hebt gebracht, ik kon helemaal niet meer terug”, zegt Hans van Mierlo in de film over zijn politieke loopbaan. Die loopbaan begon in 1966 toen hij met een aantal medestanders de politieke partij D66 oprichtte. Goed zichtbaar vanuit het redactielokaal van het Algemeen Handelsblad aan de Nieuwezijds Voorburgwal in Amsterdam kraaide het oproer, aangewakkerd door Provo. De zuilenmaatschappij, die Nederland zolang overeind had gehouden voldeed niet meer. Zo was zijn analyse en er zou een veel directere democratie voor in de plaats moeten komen.

“Ik was ervan overtuigd dat we een zo doorslaggevend goed verhaal hadden, ik dacht, dat doen we wel even en dan weer doen wat je leuk vindt: de journalistiek, en ja… dat duurt nu al bijna meer dan veertig jaar”.

Hans van Mierlo, Wat ik nog steeds te schrijven droom is een film over een uitzonderlijke man in de Nederlandse politiek, zoon uit een katholieke bankiersfamilie te Breda. Hij wilde acteur worden, verloor God op het internaat, zijn hart in Frankrijk en wellicht na veertig jaar de strijd om de politieke vernieuwing. Een liefdevol portret van Hans van Mierlo door Hans Fels en Edmond Hofland vol weemoed en poëzie en met een boodschap die na al die jaren nog niet veel aan actualiteit heeft verloren.

Camera en regie: Hans Fels
Interviews en research: Edmond Hofland
Geluid: Bert van den Dungen, Menno Euwe
Montage: Jan Overweg
Productie: Nellie Kamer