Wanneer Tijn in 2002, als cum laude afgestudeerd jong fotograaf, zijn adoptieouders vaarwel zegt, heeft hij het idee een periode in zijn leven af te sluiten. Hij fotografeert zichzelf met zijn blanke ouders in Nederland en vertrekt naar Indonesië om familieportretten te maken van doorsnee gezinnen. Tegelijkertijd zoekt hij naar sporen uit zijn verleden, naar zijn leven voor zijn adoptie, naar wat hij verloren is, naar zijn echte familie.

Alles wat hij heeft is een klein fotootje met op de achterkant 'Nice Boy, take on 14/4/1978'. Zijn verlangen naar gehechtheid, "echt ergens bij te horen", is groot. "Als ik zelf een kind krijg, zal het de eerste keer zijn dat ik mezelf in iemand herken".

Langzaam maar zeker zien we hem opgaan in zijn omgeving. Hij gaat zich weer Tino Djumini (zijn geboortenaam) noemen, wordt islamitisch en vestigt zich definitief in Indonesië. Wanneer hij met zijn geliefde Desi trouwt, bij haar familie in de kampong gaat wonen en in 2006 hun eerste kind wordt geboren, kan zijn ultieme familieportret werkelijkheid worden.

Regisseur: Carina Ellemers