‘Wil er dan niemand iets anders dan profvoetballer worden?’, roept Serkan quasi-verbaasd uit. Ze zijn 10, 11 jaar, de leeftijd waarop meisjes nog niet echt een rol spelen, op het overgangsgebied tussen onschuld en puberteit.

Serkan, de zoon van een Turkse gastarbeider die in de jaren ’70 naar Nederland kwam, is een trainer met een missie. Hij vindt de opvoeding van zijn spelertjes belangrijker dan dat ze de beste voetballers worden. Zijn trainingsmethode is ‘hard met een zachte hand’. Het trainen van zijn blanke pupillenteam ziet hij als zijn roeping. Het is zijn manier om een bijdrage te leveren aan de Nederlandse samenleving.

Serkan is trots op zijn vader en zijn Turkse roots. Hij voelt zich - ondanks het feit dat hij een geboren en getogen Utrechter is – toch anders, met een ander geloof en de normen en waarden van zijn land van herkomst.

Serkan, zelf voor korte tijd op hoog niveau gevoetbald bij TOP Oss, laat zijn pupillen in hun droom, ook al weet hij beter. ‘Van deze elf jongetjes gaat niemand naar Real Madrid’.
De film volgt het eerste seizoen van Serkan met zijn spelertjes. Elke zaterdagochtend staat hij langs de lijn onder toeziend oog van zijn vader en de grote groep iets te enthousiaste ouders. De dug-out is zijn terrein waar hij de jongetjes vaderlijk toespreekt en zich ontfermt over het zoveelste blessureleed. ‘Je moet in het leven geen egoïst zijn, maar op het veld wel’, zegt hij tegen zijn falende spits.

Trainer! maakt deel uit van 'Ondertussen in Nederland', een documentaire-reeks van HUMAN, onder redactie van John Appel, Peter Delpeut en Niek Koppen. Hiervan is sinds kort ook een DocBlog gelanceerd: kijk op www.ondertusseninnederland.nl.