Somalië is al vele decennia de bloedige arena van een burgeroorlog. Een VN-missie, bedoeld om de burgers te beschermen, moet in 1995 machteloos het land verlaten. Vier jaar later komt Khadra in Nederland aan. De herinneringen aan de moord op haar naasten zijn haast onverdraaglijk. Maar nog pijnlijker is de vlammende onzekerheid over haar drie kinderen die ze niet meer heeft kunnen terugvinden: haar zonen Abdel Kadir (17) en Said (13), en haar jongste dochter Sayda (15). Ze weet niet of ze dood of nog in leven zijn. De kinderen verkeren op hun beurt in onzekerheid over hun moeder. Ze zijn gevlucht en na omzwervingen terechtgekomen in een Keniaans vluchtelingenkamp, waar ze onder schrale, soms levensbedreigende omstandigheden op elkaar zijn aangewezen en overleven.

 En dan gebeurt waarop niemand meer durfde hopen. Khadra vindt haar kinderen terug! Na een jaar van niet te beschrijven bureaucratische rompslomp waarin Khadra moet bewijzen dat het echt haar kinderen zijn, sluiten ze elkaar op Schiphol in de armen. In het vriendelijke Friese Drachten hervinden ze hun leven. Waar niets doet denken aan het verleden, dat toch - zo blijkt - nog niet voorbij is. In het vluchtelingenkamp werd Sadya (toen 13) misbruikt en raakte zwanger. Ze hield het voor haar broers verborgen. Na de bevalling gaf ze het kind weg. Sadya kan haar zoontje niet vergeten en gaat terug om hem te zoeken. Abdel Kadir is de voorbeeldige oudste zoon geworden, maar kan niet voorkomen dat Said ontspoort en wacht op een retourticket naar de Somalische hel.

Regisseur: Eveline van Dijck