Met haar eerste documentaire deed Adelheid Roosen een visuele, met liefde en humor gemaakte poging tot het begrijpen van een ongrijpbare ziekte.

“Ineens zat daar een kind waarmee ik kon spelen. Zonder die façade en de oordelen en de vooringenomenheid ten aanzien van mij. (...) Door alzheimer krijg je als kind de kans je moeder terug te geven aan haarzelf. Mijn moeder is op reis gegaan en als verstekeling reis ik in haar bagage mee. Dat vind ik het poëtische aan deze situatie. Dat heb ik geprobeerd vast te leggen in deze film.“

Regisseur: Adelheid Roosen