Het is nu dertig jaar later. De drie dochters staan op eigen benen, en dus is voor Selma en Hami het moment gekomen om met de negenjarige zoon Fati te remigreren. De prijs die Selma betaalt is het achterlaten van innige familiebanden, vooral die met haar dochters en haar moeder, een hartsvriendin. Filmmaakster Anne Marie Borsboom gaat verder dan dit persoonlijke levensverhaal en laat als een rode draad een universeel gevoel van heimwee door de film heen lopen.

Je land of je geliefde – in de documentaire Heimwee lijkt het een onmogelijke keuze. Dat wordt treffend weergegeven in het lied dat aan het eind van de documentaire klinkt: ‘Als ik ooit weer kan lachen, zul jij dan niet huilen achter mij?’

Regisseur: Anne Marie Borsboom