Beiroet is de bakermat van Fairouz en haar muziek. Ooit was dit een welvarende havenstad, het ‘Parijs van het Midden-Oosten’ en een toevluchtsoord voor mensen van allerlei religieuze en etnische komaf. In 1975 werd de idylle wreed verstoord door een burgeroorlog die vijftien jaar zou duren.

Fairouz bleef in Beiroet wonen en werd het symbool voor het verlangen naar vrede in Libanon en het Midden-Oosten. Tot op heden trekt ze, hoewel ze inmiddels al bijna zeventig is, nog overal in de Arabische wereld volle zalen. Maar ook elders, zoals de afgelopen twee jaar in onder meer Las Vegas, Basel en Parijs, komt het publiek massaal op haar concerten af.

Fairouz’ muziek is een combinatie van traditionele Arabische muziek en westerse elementen. In de documentaire is veel van haar muziek te horen, die ook voor een westerling verrassend goed in het gehoor ligt. In de Arabische muziek worden de teksten van even groot belang geacht als de muziek. Fairouz is beroemd geworden door haar odes aan Libanon en haar tragische liederen over de teloorgang van haar land.