In De mooiste jongen van de klas gaat Suzanne Raes terug naar haar klasgenoten van basisschool Samenspel en daarmee terug naar het Nijmegen van eind jaren zeventig. Een tijd van grote idealen, vrijheid en ontplooiing. Een kersverse nieuwbouwwijk met bruine plafonds en paarse gordijnen. Haar klasgenoten zijn inmiddels journalist, socioloog, schooldirecteur, consultant en balletdanseres; een doorsnede van wat je kunt omschrijven als links en weldenkend Nederland.

In hun herinneringen is er één klasgenoot die vaak terugkomt: Johnny, de mooiste jongen van de klas. Hij was anders, kwam uit een ander milieu. Hij kwam met een brommer naar school, sloeg bij ruzie vol met zijn vuist op je gezicht, wist alles over seks, was no-nonsense en recht voor zijn raap.

Johnny liet hen iets zien van de grote wereld buiten de wijk. Maar terwijl Suzanne en haar klasgenoten dachten dat hij een uitzondering was en dat de wereld bestond uit mensen zoals zij, beseffen ze nu dat juist zij in een ideologisch reservaat zijn opgegroeid. En dat het dan soms niet meevalt in de harde werkelijkheid te functioneren. De veertigers van nu maken de balans op van hun jeugd.