De drijvende kracht achter Bots was Hans Sanders. Zijn teksten bevatten nauwelijks verholen strijdkreten en oproepen tot activisme, zoals in De lange weg (Komt socialisten trekt ten strijde), maar erg verbonden met de actievoerders leek hij niet. De band genoot van de lol en de inkomsten die het bandleven en het succes met zich meebrachten. Toen het, volgens Freek de Jonge “heel naïef” geromantiseerde, socialisme in de DDR grimmiger vormen aannam, ging de lol van het daar optreden er snel af. Bovendien keerde de tijdgeest zich op den duur tegen de band: de combinatie van idealisme en geld verdienen kwam hun op kritiek te staan.
De succesvolle en rumoerige jaren tachtig in de veelzeggende archiefbeelden contrasteren in de documentaire met de moeizame pogingen om de band na het overlijden van frontman Sanders in 2007 nieuw leven in te blazen. “Bots is Hans en Hans is Bots”. Bots - trekt ten strijde! is een eerbetoon aan de band en de muzikale erfenis van frontman Hans Sanders, en tegelijk een melancholische joyride door een verloren gewaande tijd van demonstraties en goedbedoelde idealen.