2Doc.nl vroeg jonge makers naar de 'regels' of 'geboden' die hen bezighouden tijdens het maken van een documentaire. Mea de Jong koos het gebod ‘U zult geen valse getuigenis spreken’.

De Jong gaat een stap verder en vindt dat je ‘de waarheid’ nooit kunt vertellen. Ook al pretendeer je dat je de waarheid vertelt, je manipuleert altijd. Meegaan in een poging tot objectiviteit ziet de Jong duidelijk niet zitten. Hoewel ze zelf het script schreef voor haar moeder in de documentaire ‘If Mama Ain’t Happy, Nobody’s Happy’ komt ze volgens eigen zeggen hierdoor toch dichter bij ‘de waarheid’. “Dit is een film over een moeder en dochter die elkaar loslaten. Het gaat over mijn beeld van haar”, vertelt ze. “De bovenste laag is uitgeschreven, maar de werkelijke documentaire is de discussie die daarop volgt.” Hier doet de maakster dan ook niet geheimzinnig over in de film. Het was namelijk het idee om het maakproces van de film onderdeel te maken van de documentaire.

En dit kan op meerdere manieren. Zo laat de documentairemaker haar moeder reageren op beelden die duiden op een eenzaam bestaan en legt ze haar via het script meningen in de mond. Hier wordt vervolgens heftig over gediscussieerd. “Een relatie tussen twee mensen wordt duidelijk door interactie, niet door een gesprek van de één over de ander. Daarom heb ik besloten mijn moeder te confronteren met mijn beeld van haar”, legt ze uit.

Voor de Jong is documentaire een kunstvorm en reportage een journalistieke vorm. Daarom vindt ze dit soort keuzes gerechtvaardigd. “Een docent zei ooit tegen me: ‘Je hoeft mij niet uit te leggen hoe de wereld in elkaar zit, ik ben geïnteresseerd in jouw visie op de werkelijkheid.’” Veel duidelijker kan Mea de Jong dit niet uitdragen met haar documentaire-debuut.

Regie: Mea Dols de Jong