Hoe aangrijpend ook, het is niet de bedoeling van regisseur Jona Honer geweest om een tranentrekker te maken. Zijn belangstelling betreft het Ik. Wie is Ik, als een beetje druk op het brein een andere Ik tevoorschijn haalt?

Waar filosofie soms geen woorden voor kan vinden, krijgt zijn film het voor elkaar. Jona neemt ons mee in het noodlot dat de man en de vrouw treft, maar houdt ons ook op afstand. Door de ontmenselijking, die nu eenmaal met chirurgisch ingrijpen verbonden is, als kille schoonheid te tonen. Zo schandalig mooi, zo schrijnend. Als een requiem voor het falend vermogen van de mens om zijn lichaam te ontstijgen.

Regisseur: Jona Honer